Lo catonet gascon - 1607

Lo catonet gascon, viengut despuish los quatrins de Pibrac, qu'ei obreta d'imitacion, au punt de vista deu ritme e de las rimas entermescladas. No'i cerquem lo còp d'ala liric ; que seré meilèu un recuelh de saviesa paisana, ua seguida de dísers de casa, d'arreporèrs o de versets qui poderén serví'n : que cau tostemps tribalhar, estauviar, tirar de dret, menshidà's deus grans, acasí's dab ua hemna, non pas deishar-la comandar en tot.
Quandes d'aqueths arreporèrs e s'escaden enqüèra dens la tradicion montanhòla ? " En punh estret que no'i plau " o enqüèra : " Que pan e vin s'apèra : tu te n'ajas... ", " Apren vertut, qu'aquera ei de durada... ". D'ua lectura plasenta, de quan en quan lo vèrs qu'ei trucat coma ua medalha de fin metau : " L'òme grossós que mossur òm apèra, Riche, potent,plen de bens e cabaus, N'ei a la fin qu'un bolhon de tots maus, L'arròc batut de la gran ventolèra ".
Miquèu de Camelat, La literature gascoune de las hounts prumères à oey lou die. Escole Gastou-Fèbus, Pau, 1950.