Śmierć najlepszym nauczycielem życia

Zastanówmy sie przez chwile, drogi Czytelniku: co by sie stalo, gdyby ta stara, kostucha, ten cien za naszymi plecami, zamiast budzic w nas jedynie paniczny strach i nieutulony smutek, stala sie najbardziej wymagajacym, choc czesto niewidocznym, nauczycielem w naszym zyciu? Co, gdyby kazdy, nawet najplytszy oddech, który z takim samozadowoleniem bierzemy, byl niczym kolejna lekcja w tej dziwacznej szkole zwanej zyciem, której koniec - choc tak uparcie wypierany z naszej swiadomosci - nie jest wcale definitywnym koncem, a raczej ironicznym poczatkiem zupelnie nowego sposobu patrzenia na ten chaotyczny spektakl, w którym gramy glówne role?"Smierc najlepszym nauczycielem zycia" nie jest ponura kronika umierania, nie znajdziesz tu instrukcji obslugi trumny ani poradnika, jak napisac wzruszajace epitafium.
To, mój drogi, jest przewodnik po sztuce zycia z pelna swiadomoscia jego tymczasowosci. Zastanowimy sie wspólnie, w jaki sposób ta nieustanna swiadomosc, ze wszystko, od najbardziej plomiennego romansu po najsmaczniejsza pizze, ma swój nieublagany kres, przewrotnie zmienia nasze postrzeganie kazdej ulotnej chwili, kazdej brzemiennej decyzji, kazdego spontanicznego usmiechu. Ale nie bój sie, nie bedziemy tu taplac sie w melancholijnych rozwazaniach o przemijaniu ani karmic sie pesymistycznymi wizjami.
Ta ksiazka ma cie raczej szturchnac, wyciagnac z wygodnego fotela twoich iluzji, zlapac za reke i z zarazliwa lekkoscia, okraszona szczypta czarnego humoru, pomóc ci spojrzec na twoje wlasne, czesto absurdalne, zycie z zupelnie nowej, zaskakujaco wyzwalajacej perspektywy. W koncu ta Smierc, choc z pozoru mroczna i nieprzystepna, jest tak naprawde najdoskonalsza, choc nieco makabryczna, maskotka w tym teatrze ludzkiej egzystencji.
Czasem usmiecha sie do nas z ironicznym poblazaniem, innym razem patrzy powaznie, jakby oceniajac nasze wypracowanie z "zycia", a czasem wrecz staje sie groteskowa w swoich nieprzewidywalnych wyborach. Ale jedno jest pewne - nie ma nic bardziej absurdalnego, bardziej komicznie tragicznego, niz zycie przezyte bez chocby cienia swiadomosci jego nieuchronnego konca. I to wlasnie ta fundamentalna absurdalnosc, ten taniec na linie rozpietej nad przepascia nicosci, jest bijacym sercem tej opowiesci.
Wedrujemy zatem razem - ty, z twoimi lekami i nadziejami, ja, jako twój przewodnik po tym dziwnym terytorium, i ta trzecia, zawsze obecna, choc czesto ignorowana - Smierc - przez najzabawniejsze, najbardziej wzruszajace, a czasem najbardziej zenujace zakamarki ludzkiego istnienia, by odkryc, ze te najwieksze, najbardziej fundamentalne prawdy o zyciu nie kryja sie w patetycznych frazesach czy wznioslych ideach.
One sa ukryte w drobnych, czesto niedocenianych gestach, w smiechu, który potrafimy wykrzesac w obliczu przeciwnosci, w tych zwyklych, codziennych chwilach, które, gdybysmy tylko na chwile sie zatrzymali i je zauwazyli, mialyby dla nas wartosc wieksza niz jakiekolwiek materialne bogactwo czy efemeryczne osiagniecie. Przygotuj sie wiec na lekcje, która zaskoczy cie swoim niekonwencjonalnym podejsciem.
Bo ta Smierc, nasz nieproszony nauczyciel, potrafi nie tylko uczyc, ale i bawic - i to w sposób, jakiego nigdy, przenigdy sie nie spodziewales. A Antoni, którego perypetie bedziemy sledzic, bedzie naszym tragicznym i komicznym przewodnikiem po tej niezwyklej smiercionosnej szkole zycia.