Medelha

"Ai sovent somiat, passant per lo camin de La Boissièra sus Aniana, d'un teatre per los de l'encontra-da, simple, e, benlèu, sens talament de cóst. Es adejà prest : la tèrra, lo cèl, los rócs, un riu, l'an fach. Auriàm pas qu'a lo faire teatre. Fai pensar a los de l'Ellada. Lo riu, sec, l'estiu, dins son escorreguda serpentosa a cer-clat als tres quarts un morne que seriá lèu fach de l'aplanir per ne faire la scèna.
Per lo mond, lo penjal dau serre, redde, que cercla, el, lo riu tórs. E la pèça ? La pèça seriá coma aquel teatre, dins son èime, peirós, brutau, dur, sens belóias, mas, de caps, amb l'ample dau vent, de la calor, de l'èr, dau cèl, de la nuóch ; e que siá pasmens lo rebat e la significacion de la vida, deis laguis, deis tempèris deis sómis e de la malor de tot Orne, per tot temps."