4/5
14,50 €
Lei Boumians. roman en occitan
Par :Formats :
Disponible dans votre compte client Decitre ou Furet du Nord dès validation de votre commande. Le format ePub est :
- Compatible avec une lecture sur My Vivlio (smartphone, tablette, ordinateur)
- Compatible avec une lecture sur liseuses Vivlio
- Pour les liseuses autres que Vivlio, vous devez utiliser le logiciel Adobe Digital Edition. Non compatible avec la lecture sur les liseuses Kindle, Remarkable et Sony
, qui est-ce ?Notre partenaire de plateforme de lecture numérique où vous retrouverez l'ensemble de vos ebooks gratuitement
Pour en savoir plus sur nos ebooks, consultez notre aide en ligne ici
C'est si simple ! Lisez votre ebook avec l'app Vivlio sur votre tablette, mobile ou ordinateur :
- Nombre de pages164
- FormatePub
- ISBN978-2-8240-5158-1
- EAN9782824051581
- Date de parution24/02/2017
- Protection num.Digital Watermarking
- Taille2 Mo
- Infos supplémentairesepub
- ÉditeurEditions des régionalismes
Résumé
Malan, un anarquista e son amic Estève, pintre sensible e amorós de la vida e de la natura, mas totes dos en rom-pedura ambe la societat, van córrer lo país a l'exemple dels boumians qu'encontraràn e que seguiràn. Aquela escorreguda se transformarà per Malan en un viatge al cap de se meteis. Sas relacions ambe los boumians se degalharàn pauc a pauc, que sas idèas anarquistas se maridan mal ambe l'esperit identitari d'aquel monde, que per eles, Malan serà lo que pòrta lo malaür (Malan, en provençal es sinonime de malaür).
Mas prendrà consciénçia que sa cresença dins las doctrinas libertàrias es pas qu'illusion, aquò lo butarà a una mena de foliá e tot s'acabarà per el dins un endrech emblematic « Lei Santas-de-la-Mar », luòc sacrat pels boumians que, qualques annadas aprèp, i convergiràn cada an, venguts de pertot. Es tanben lo luòc ont se moriguèt la « Mirèio » de Mistral. Valèri Bernard, que, en mai d'aquel roman, lor consacrèt mantun poèma, pintra aquí la comunitat dels Boumians, pòble paure mas ufanós, maldich e fòragetat per la societat, que presenta un dangièr per l'òrdre social.
Coneis, per los aver costejats, lor biais de subreviure, lors supersticions e costumas, lor mesfisança a l'esgard de los qu'apertenon pas a lor comunitat, lor rusa e lor perversion, mas tanben sap que son capables del pièger coma del melhor. Ambe sa sensibilitat de pintre, sap descriure ambe realisme las seradas a l'entorn del fuòc, ont musica, cants e danças abrandan los còrses, las actituds e los agaches dels boumians coma la beutat de las joventas fièras, mas somesas a las règlas de la comunitat.
Coma dins Bagatoni, aquel roman es una mena de constat de l'insuccès d'una utopia generosa e atiranta, e aquí, l'art e l'accion politica capitaràn pas a abonir la societat. Valèri Bernard, nascut a Marselha en 1860, foguèt a l'encòp pintre, escalpraire, gravaire, aigafortista engenhiós - farà professor d'estetica a l'escòla de las Bèlas Arts - e romancièr, novelista e poèta. Felibre, serà capolièr de l'associacion (1903-1918).
Se sarrarà de l'occitanisme literari e lingüistic e participarà a la fondacion de la Societat d'Estudis Occitans. Se morirà òrb, en 1936.
Mas prendrà consciénçia que sa cresença dins las doctrinas libertàrias es pas qu'illusion, aquò lo butarà a una mena de foliá e tot s'acabarà per el dins un endrech emblematic « Lei Santas-de-la-Mar », luòc sacrat pels boumians que, qualques annadas aprèp, i convergiràn cada an, venguts de pertot. Es tanben lo luòc ont se moriguèt la « Mirèio » de Mistral. Valèri Bernard, que, en mai d'aquel roman, lor consacrèt mantun poèma, pintra aquí la comunitat dels Boumians, pòble paure mas ufanós, maldich e fòragetat per la societat, que presenta un dangièr per l'òrdre social.
Coneis, per los aver costejats, lor biais de subreviure, lors supersticions e costumas, lor mesfisança a l'esgard de los qu'apertenon pas a lor comunitat, lor rusa e lor perversion, mas tanben sap que son capables del pièger coma del melhor. Ambe sa sensibilitat de pintre, sap descriure ambe realisme las seradas a l'entorn del fuòc, ont musica, cants e danças abrandan los còrses, las actituds e los agaches dels boumians coma la beutat de las joventas fièras, mas somesas a las règlas de la comunitat.
Coma dins Bagatoni, aquel roman es una mena de constat de l'insuccès d'una utopia generosa e atiranta, e aquí, l'art e l'accion politica capitaràn pas a abonir la societat. Valèri Bernard, nascut a Marselha en 1860, foguèt a l'encòp pintre, escalpraire, gravaire, aigafortista engenhiós - farà professor d'estetica a l'escòla de las Bèlas Arts - e romancièr, novelista e poèta. Felibre, serà capolièr de l'associacion (1903-1918).
Se sarrarà de l'occitanisme literari e lingüistic e participarà a la fondacion de la Societat d'Estudis Occitans. Se morirà òrb, en 1936.
Malan, un anarquista e son amic Estève, pintre sensible e amorós de la vida e de la natura, mas totes dos en rom-pedura ambe la societat, van córrer lo país a l'exemple dels boumians qu'encontraràn e que seguiràn. Aquela escorreguda se transformarà per Malan en un viatge al cap de se meteis. Sas relacions ambe los boumians se degalharàn pauc a pauc, que sas idèas anarquistas se maridan mal ambe l'esperit identitari d'aquel monde, que per eles, Malan serà lo que pòrta lo malaür (Malan, en provençal es sinonime de malaür).
Mas prendrà consciénçia que sa cresença dins las doctrinas libertàrias es pas qu'illusion, aquò lo butarà a una mena de foliá e tot s'acabarà per el dins un endrech emblematic « Lei Santas-de-la-Mar », luòc sacrat pels boumians que, qualques annadas aprèp, i convergiràn cada an, venguts de pertot. Es tanben lo luòc ont se moriguèt la « Mirèio » de Mistral. Valèri Bernard, que, en mai d'aquel roman, lor consacrèt mantun poèma, pintra aquí la comunitat dels Boumians, pòble paure mas ufanós, maldich e fòragetat per la societat, que presenta un dangièr per l'òrdre social.
Coneis, per los aver costejats, lor biais de subreviure, lors supersticions e costumas, lor mesfisança a l'esgard de los qu'apertenon pas a lor comunitat, lor rusa e lor perversion, mas tanben sap que son capables del pièger coma del melhor. Ambe sa sensibilitat de pintre, sap descriure ambe realisme las seradas a l'entorn del fuòc, ont musica, cants e danças abrandan los còrses, las actituds e los agaches dels boumians coma la beutat de las joventas fièras, mas somesas a las règlas de la comunitat.
Coma dins Bagatoni, aquel roman es una mena de constat de l'insuccès d'una utopia generosa e atiranta, e aquí, l'art e l'accion politica capitaràn pas a abonir la societat. Valèri Bernard, nascut a Marselha en 1860, foguèt a l'encòp pintre, escalpraire, gravaire, aigafortista engenhiós - farà professor d'estetica a l'escòla de las Bèlas Arts - e romancièr, novelista e poèta. Felibre, serà capolièr de l'associacion (1903-1918).
Se sarrarà de l'occitanisme literari e lingüistic e participarà a la fondacion de la Societat d'Estudis Occitans. Se morirà òrb, en 1936.
Mas prendrà consciénçia que sa cresença dins las doctrinas libertàrias es pas qu'illusion, aquò lo butarà a una mena de foliá e tot s'acabarà per el dins un endrech emblematic « Lei Santas-de-la-Mar », luòc sacrat pels boumians que, qualques annadas aprèp, i convergiràn cada an, venguts de pertot. Es tanben lo luòc ont se moriguèt la « Mirèio » de Mistral. Valèri Bernard, que, en mai d'aquel roman, lor consacrèt mantun poèma, pintra aquí la comunitat dels Boumians, pòble paure mas ufanós, maldich e fòragetat per la societat, que presenta un dangièr per l'òrdre social.
Coneis, per los aver costejats, lor biais de subreviure, lors supersticions e costumas, lor mesfisança a l'esgard de los qu'apertenon pas a lor comunitat, lor rusa e lor perversion, mas tanben sap que son capables del pièger coma del melhor. Ambe sa sensibilitat de pintre, sap descriure ambe realisme las seradas a l'entorn del fuòc, ont musica, cants e danças abrandan los còrses, las actituds e los agaches dels boumians coma la beutat de las joventas fièras, mas somesas a las règlas de la comunitat.
Coma dins Bagatoni, aquel roman es una mena de constat de l'insuccès d'una utopia generosa e atiranta, e aquí, l'art e l'accion politica capitaràn pas a abonir la societat. Valèri Bernard, nascut a Marselha en 1860, foguèt a l'encòp pintre, escalpraire, gravaire, aigafortista engenhiós - farà professor d'estetica a l'escòla de las Bèlas Arts - e romancièr, novelista e poèta. Felibre, serà capolièr de l'associacion (1903-1918).
Se sarrarà de l'occitanisme literari e lingüistic e participarà a la fondacion de la Societat d'Estudis Occitans. Se morirà òrb, en 1936.
A propos de Valèri Bernard